Beste Schutters,

Aangezien het voor veel schutters niet helemaal duidelijk is wat onze “Schietsport Vereniging Precisie Geweer Schutters Nederland” precies doet hieronder een kleine uitleg.

Onze vereniging is op 17-12-2015 opgericht om een aantal zaken rondom de PG100/PG50/PG300 wedstrijden goed te laten verlopen.

Hieronder een opsomming van een aantal van deze zaken zodat u een idee krijgt van onze vereniging:

Als lid heeft u stemrecht binnen de vereniging (ALV).

Wat doen wij voor u als Lid:

1) Organiseren van Precisie Geweer wedstrijden voor de afstanden 300 m (GKG), 100m (GKG), en 50 m. (KKG)

2) Officieel erkende Nederlands Kampioenschappen PG-300 en PG-100 met de KNSA organiseren

3) Open NK PG-50 organiseren

4) Inschrijvingen voor externe wedstrijden organiseren, met name te denken aan de PG-300

5) Officiële PG-100-50 wedstrijd kaarten bieden wij aan met korting voor onze leden.

6) Gesprekken voeren met de KNSA om Precisie Geweer beter op de kaart te zetten, en uit te breiden.

7) Algemeen klassement bijhouden.

8) Website www.svpgsn.nl bijhouden.

9) Demo`s en bij voldoende animo herlaad cursussen organiseren.

10) Reglementen i.s.m. de KNSA optimaliseren.

11) Adviseren c.q. helpen met optimaliseren van gebruik: geweer en herladen, kogel snelheid metingen etc. met elkaar kijken of we de resultaten kunnen optimaliseren.

12) Advies schiethouding.

13) Kortom alles om de Precisie Geweer discipline goed op de kaart te krijgen !

Ontstaan van de Schietvereniging PGSN

Voorzitter Piet Damen vertelt dat Schietvereniging PGSN eigenlijk is ontstaan op initiatief van een aantal liefhebbers van het Precisiegeweerschieten, die ieder jaar in Engeland op het ten zuidwesten van Londen gelegen schietterrein ‘Bisley’ deelnamen aan F-class- en Target Rifle-wedstrijden. Dit zijn Grootkalibergeweerwedstrijden die verschoten worden op verschillende afstanden. De geweren zijn uitgerust met een richtkijker. Overigens verwijst F-class naar de naam van de persoon die deze discipline heeft bedacht: George Farquharson. Piet Damen: “Wij zaten destijds met een groepje liefhebbers bij elkaar en vroegen ons af hoe leuk het zou zijn om deze discipline ook in Nederland te kunnen schieten. Het gevolg was dat wij Schietvereniging Precisie Geweer Schutters Nederland hebben opgericht en de wedstrijdregels hebben aangepast naar de Nederlandse omstandigheden. Het schieten op afstanden groter dan 300 meter is in Nederland namelijk niet mogelijk. Sterker nog, er zijn bijna geen schietbanen te vinden waar je überhaupt nog 300 meter kunt schieten. En dat is dan ook de reden waarom we hier in Emmer-Compascuum de Districtskampioenschappen van alle vier Districten gezamenlijk houden.”

Het liefst door hetzelfde gat schieten

Op de vraag wat Precisiegeweerschieten nu zo bijzonder maakt, antwoordt Piet dat de uitdaging ligt in het schieten door hetzelfde gat. In tegenstelling tot de 300-meterdisci- plines Standaard Geweer en Vrij Geweer, wordt volgens de regels van de discipline Precisie Geweer geschoten op papieren schijven met een afmeting van 126 cm x 86 cm met daarop zes visuelen van 30 cm x 30 cm met een oranje mouche van 11 mm en vindt er geen elektronische schotwaardering plaats. Bij elektronische schotregistratie is tijdens wedstrijden namelijk gebleken dat, vooral bij de Precisiegeweerdisciplines, scho- ten die door nagenoeg dezelfde plek gaan, hierin onnauwkeurig of zelfs helemaal niet geregistreerd worden. Door het maximaal geconcentreerde vuur vindt er een snelle slij- tage van het registratiesysteem plaats. Papie- ren schijven worden echter per serie ververst en de telling is daarom betrouwbaarder. Het spreekt voor zich dat daardoor ook het elek- tronisch schotwaarderingssysteem gespaard wordt en dus langer meegaat. De deur van het telbureau gaat open. Zoon Gerco Damen brengt de visuelen van de zojuist verschoten serie binnen en het tellen kan beginnen. “Kijk, dat bedoel ik nou” zegt Piet en toont een paar visuelen waarop duidelijk is te zien dat een kogel nagenoeg op dezelfde plek op het visueel is binnengedrongen.

Gebrek aan vrijwilligers

Op de vraag of hij zelf nog wel aan schieten toekomt, antwoordt Piet dat hij nog steeds elke week traint. “Het wapen is natuurlijk heel belangrijk, maar het mannetje moet zelf het doen!” Helaas heeft Piet Damen op dit moment weinig vrijwilligers en telt hij de scores van de honderden kogelgaten zelf. Hij kan daarom zelf niet mee schieten, want hij wil de deelnemers een geoliede wedstrijd laten beleven. Gelukkig hoeft hij niet alles alleen te doen. Twee van zijn zoons zijn door het virus van vader besmet en zoon Gerco draait vandaag de organisatie. Het blijft moeilijk om voldoende vrijwilligers te vinden en het werk komt vaak op dezelfde mensen neer.

Piet vertelt dat er best wel veel tijd gaat zitten in een Precisiegeweerwedstrijd. Na afloop van iedere serie moeten de papieren schijven op het 300-meterpunt vervangen worden.

Piet Damen: ”Ruim 350 meter lopen naar de kogelvanger, de oude visuelen verzamelen en nieuwe visuelen aanbrengen en dan weer ruim 350 meter teruglopen naar het telbu- reau, dat is toch een hele tippel.”

Accessoires

Bij het Precisiegeweerschieten vallen een paar attributen op. Allereerst de richtkijker. Op elk wapen zit er een gemonteerd. De ver- groting van die richtkijker is vrij, maar gead- viseerd wordt een 18 maal vergroting omdat anders de visuelen onvoldoende zichtbaar zijn. Vervolgens valt de tweepoot op. Er wordt weliswaar liggend geschoten, maar het wa- pen wordt ondersteund door een tweepoot die onder het wapen wordt gemonteerd. Ten slotte een attribuut dat boven de loop wordt gespannen: de ‘flimmerband’. Deze flimmer- band zorgt ervoor dat de schutter het visueel kan blijven waarnemen tijdens het schieten. Door het schieten met deze kalibers, wordt de loop dermate heet dat de warme lucht van de loop ‘dwarrelend’ opstijgt en het beeld dat met de richtkijker wordt waargenomen als het ware vertroebelt. Met de flimmerband wordt dat voorkomen.

Het geweer moet het werk doen

“Ik doe dit slechts vier maal per jaar.” VerteltGKG-schutter Lydia Meijer: “Dit spelletje is razend moeilijk. Je moet je voorstellen dat je maar een speling hebt van 3 cm op 300 meter om de tien te raken, waarbij de mouche (inner ten) slechts 11 mm groot is. Dit is wel het maximale wat een geweer en schutter kan presteren.” Lydia legt uit dat je moet proberen het geweer zo min mogelijk aan te raken en het geweer het werk moet laten doen. De schutter ligt achter het wapen en het voorhout wordt ondersteund door een tweepoot die niet op de schietmat mag staan. De ondersteuning met de hand dient onder het laagste punt van de kolf te zijn.

Tijdens het schieten moet de ondersteuning zichtbaar zijn. Voor de wedstrijd dient de schutter zijn wapen zo in te stellen, dat het richtkruis in de richtkijker boven de kaart uitkomt, terwijl onder het laagste punt van de kolf of handgreep een plaatje van 12 mm is gelegd. Lydia nam deze Districtskampioen- schappen van District 1 deel in de discipline Precisie Geweer 300 meter Open en behaalde de 2e plaats met een score van 197 punten.

Vader en dochter

“De uitdaging is dat je jezelf steeds weer verbetert.” Aan het woord is de negentienja- rige Linde van Huizen. Samen met haar vader Felix neemt zij deel aan de Districtskampi- oenschappen Groot Kaliber Precisiegeweer 300 meter Open van District 1. “Het plezier in schieten begon toen ik een jaar of acht was. Achter op het erf schoot ik met een luchtbuks op blikjes die mijn vader aan een touwtje

had opgehangen. Na verloop van tijd vond ik dat niet meer leuk, dus begon ik op de touwtjes te schieten. Mijn vader zag dat en heeft mij toen meegenomen naar de schiet- sportvereniging. Op mijn zeventiende was ik Nederlands Kampioen 50 meter Klein Kaliber Geweer.” Vader Felix vertelt dat hij van huis uit altijd heeft geschoten. Zijn vader en opa wa- ren beiden jager. Zelf heeft het Geweerschie- ten hem altijd getrokken. Felix: “Ik ben begonnen met 12 meter Klein Kaliber, daarna 50 meter, 100 meter en naarmate ik beter werd ging ik over naar 300 meter Precisie Geweer.” Evenals de meeste Precisiegeweerschutters herlaadt Felix zijn eigen munitie. “Herladen betekent voor mij het op maat maken van de munitie voor mijn geweer. Ik probeer hiermee de resonantie in mijn loop zoveel mogelijk te beperken.” Vader en dochter reizen overigens samen het hele land door om aan 50-, 100- en 300-meterwedstrijden deel te nemen. Linde: “ik hoop nog een keer met mijn vader mee te mogen naar Frankrijk. Het leuke van deze sport is dat je steeds weer een nieuwe uitda- ging hebt.“ Bij de Districtskampioenschap- pen van District 1 Precisie Geweer 300 meter Open behaalde Felix 196 punten en Linde 206 punten, goed voor respectievelijk de 3e en 1e plaats.

Bronvermelding: KNSA. Tekst en fotografie➔ Rob Lövering